Važio je za jednog od najboljih veznih igrača tokom 80-ih i 90-ih godina u Evropi. Poznat kao „Karpatski Maradona“. Šest puta igrač godine u Rumuniji i jedan od najboljih igrača te zemlje svih vremena. Legendarna desetka, George Hađi.
Rođen je 5. februara 1965. godine svoju karijeru počeo je u mlađim kategorijama Farula iz Konstance. 1983. godine je trebalo da pređe u Univerzitateu iz Krajove, ali se ipak odlučio za Sportul iz Bukurešta za koji je na 107 utakmica postigao 58 golova. Zime 1987. godine prelazi u rumunskog giganta Steauu, koja je se pripremala za meč Superkupa Evrope protiv Dinama iz Kijeva (meč igran 24. februara 1987. godine). Prvobitni ugovor je trajao samo jednu utakmicu, i to je bila utakmica superkupa. Hađi je postigao jedini gol na tom meču, i tako pomogao Steaui da osvoji superkup. Steaua nije htela da ga pusti nazad u Sportul, i na taj način ga je zadržala. Tokom igranja u Steaui, Hađi je odigrao 97 ligaških utakmica, i postigao 76 golova. Sa Steauom je došao do polufinala Kupa šampiona 1988, i do finala 1989. godine, gde je Steaua izgubila sa 4:0 od Milana. Takođe je 3 godine zaredom osvajao duplu krunu u Rumuniji, 1987, 1988, 1989. Posle svetskog prvenstva 1990. godine, prelazi u Real Madrid za 4,3 miliona dolara. Posle dve sezone u Realu, u kome se nije najbolje snašao upadajući često u konflikte sa trenerima i saigračima, prelazi u italijansku Brešu. Prve sezone klub je ispao u Seriju B, dok je druge sezone Hađi pomogao Breši da osvoji prvo mesto i izbori plasman u Seriju A. Nakon zapaženog nastupa na svetskom prvenstvu 1994. godine, Hađi ponovo ide u Španiju i potpisuje za Barselonu. Posle 2 godine u Barseloni i 7 golova na 35 utakmica Hađi odlazi u turski Galatasaraj. U Galatasaraju je podjednako bio uspešan i popularan među navijačima. 2000. godine, predvođen Hađijem, Galatasaraj osvaja UEFA Kup pobedom nad Arsenalom u finalu.
Nakon toga je osvojio i evropski superkup, pobedom nad Hađijevim bivšim klubom Realom iz Madrida. Oduševljeni navijači Galatasaraja ovakvim istorijskim uspesima za klub i turski fudbal uopšte, još više su povećali Hađijevu popularnost. 
Bivši francuski fudbaler Luis Fernandez je rekao: „Hađi je kao i vino, što je stariji to je bolji.“ Te 2000. godine, Hađi je sa 35 godina bio u najboljim danima svoje karijere osvojivši svaki mogući trofej sa Galatasarajem. Od kako je otišao u penziju 2001. godine, ostao je upamćen kao jedan od omiljenih igrača u rumusnkom i turskom prvenstvu.
Hađi je debitovao za reprezentaciju Rumunije sa 18 godina 1983. godine u Oslu, protiv reprezentacije Norveške. Za Rumuniju je igrao sve do 2000. godine, predvodio je Rumuniju na svetskom prvenstvu 1994. godine ka najvećem uspehu reprezentacije na SP, četvrtfinalu, kada su ispali od Švedske posle penala. Hađi je postigao 3 pogotka na prvenstvu, uključujući i pogodak u senzacionalnoj pobedi nad trenutnim vicešampionom sveta, Argentinom. U prvoj utakmici u grupi protiv Kolumbije, Hađi je postigao jedan od najlepših golova na prvenstvu, tako što je sa oko 35 metara lobovao Oskara Kordobu.
Na kraju, Hađi je bio u timu prvenstva. Četiri godine kasnije posle SP 1998. godine, Hađi je odlučio da se povuče iz reprezentacije. Nakon nekoliko meseci promenio je mišljenje i igrao je na evropskom prvenstvu 2000. godine, gde je u četvrfinalnoj utakmici protiv Italije bio isključen. Sa reprezentacijom je nastupao na 3 svetska prvenstva: 1990, 1994. i 1998, kao i na 3 evropska prvenstva: 1984, 1996. i 2000. godine. Za reprezentaciju je odigrao 125 mečeva i postigao 35 golova i tako je za sada drugi po broju odigranih mečeva iza Dorinela Munteanua, i prvi po broju postignutih golova. U novembru 2003. godine na UEFA-inom jubileju, Hađi je izabran za najistaknutijeg igrača Rumunije u poslednjih 50 godina od strane Fudbalskog saveza Rumunije. Jedan od retkih igrača koji su igrali za oba španska rivalska kluba, Real i Barselonu. Marta 2004. godine imenovan je kao 25. među 125 najboljih živih fudbalera, od strane Pelea. Hađi se povukao iz fudbala 24. aprila 2001. godine, u utakmici pod nazivom „Gala Hađi“.